امروز همه می دانند که جهاد چیست و حرکت های جهادی چه اهدافی را دنبال می کنند. مردم و مسئولان خوب می دانند که حرکت های جهادی برای سازندگی و آبادانی کشور و رفع غبار فقر و درماندگی از چهره جامعه با چه برنامه های جامع و مدونی پیش آمده اند. در ارزیابی ها و نظر سنجی هایی که در خصوص اثربخشی و نتیجه فعالیت های جهادگران در مناطق محروم استانها انجام شده، آمارها، رضایتمندی مردم و مسئولان را نشان می دهد. آنچه امروز حرکت های جهادی را خاص کرده، همان سبک زندگی و شیوه ای است که به ترویج آن پرداخته اند.

به همین بهانه به سراغ، حجت الاسلام محسن غلامی، مسئول گروه جهادگران طلاب محمدرسول ا..(ص) رفتیم تا در گفتگویی کوتاه به بررسی زوایای مختلف این حرکت ها و سبک زندگی ای که جهادگران برای خود برگزیده اند، بپردازیم:

یکی از تاکیدات مقام معظم رهبری در مورد سبک زندگی ها در زمان حال است. به نظر شما جهادگران تا چه حد می توانند مروج سبکی باشند که مد نظر معظم له می باشد؟

جهادگران با هر حرکت و اقدامی که در مناطق کم برخوردار انجام می دهند در اصل گامی برای رسیدن به اهداف کلان نظام برمی دارند و از طرف دیگر یک حرکت فرهنگی را به ثبت می رسانند. ورود جهادگران به هر منطقه ای، سبب ارتقاء سطح فکری، دانش و فرهنگ مردم آن روستا می شود اما باید توجه داشته باشیم که این تاثیرگذاری ها، ماندگار و همیشگی باشند که یکی از آنها همین نوع و شیوه زندگی است.

لطفا بیشتر توضیح دهید، چطور می شود یک شیوه زندگی الگویی برای آیندگان باشد؟

تمام افرادی که به مناطق محروم می روند به نوعی از زندگی راحتی برخوردارند و جمع کثیری از آنها نیز در گروه نخبگان و طلاب قراردارند. وقتی مردم مناطق کم برخوردار می بینند که یک گروه جوان شهر نشین بدون هیچ چشم داشتی به سراغشان رفته اند و در تمام کارها با جان و دل به فعالیت می پردازند و از همه مهمتر، در چادر یا مسجد یا حسینیه و یا خانه های روستاییان شب را به صبح می رسانند، می فهمند که می شود زندگی ساده و پرنشاطی داشت. می شود با دست خالی هم دلهایی را شاد کرد و می شود هر کمی را زیاد دید. اینها همه جهاد هستند و آنها را باید در لیست جهاد فرهنگی قرار داد.
جهاد فرهنگی در مناطق کم برخوردار از مباحثی است که بسیار مورد توجه قرار گرفته و برگ زرین دیگری در دفتر جهادگران به شمار می آید. اگر ما از عمران و آبادانی و سازندگی صحبت کنیم، نمی توانیم تاثیرات فرهنگی حضور جهادگران و بخصوص دانشجویان و طلاب را در مناطق نیازمند و محروم نادیده بگیریم زیرا کاملا واضح است که هدف صرفا ساخت و ساز و انجام امور عمرانی در این مناطق نیست. شاید در ظاهر آنچه که به چشم می آید، فکر کنیم که هدف است اما ایجاد فضای آموزشی و فرهنگی و تقویت روحیه مسئولیت پذیری در اهالی روستا به ویژه جوانان در اولویت اهداف و کارها قرار دارد. کاری که بی شک نه برای امروز و فردا که برای نسل های بعد نیز برکت خواهد داشت.

در این میان نقش مسئولان را چطور ارزیابی می کنید؟

ما از تک تک مسئولان محترم در هر جایگاه و مقام و منصبی که هستند درخواست همکاری داریم تا بسیاری از گیرودارهای اداری از همان ابتدا رفع شوند. در کنار این موضوع باید گروه ها قبل از اقدام به عملیات اجرایی، به مناطق نیازمند رفته و به نیازسنجی و شناسایی مشکلات بپردازند و سپس با همکاری مسئولان شهری و استانی به مرتفع کردن آنها اقدام نمایند. قطعا با این روش، نتایج چشمگیر و بهتری حاصل خواهد شد. همیشه نتیجه کار بسیار اهمیت دارد و باید بدانیم که کمک به یکدیگر، زمان انجام امور را پایین می آورد و در مقابل، کیفیت کار را بالا می برد. اما نباید فراموش کنیم که همکاری و همراهی مسئولان امر بهترین و مهمترین بخش کار است.